O zagrożeniach procesowych związanych z automatyzacją czynności w ogólnym postępowaniu administracyjnym

Abstrakt

Automatyzacja rozumiana jako działanie z wykorzystaniem systemów operacyjnych (teleinformatycznych) bez udziału człowieka wkracza coraz silniej na wszystkie płaszczyzny jego życia. Dotyczy to także relacji, w jakich pozostaje on z państwem reprezentowanym przez organy administracji publicznej. W tej płaszczyźnie zakres regulacji ulega systematycznemu poszerzeniu. W początkowym okresie ustawodawca wprowadzał rozwiązania oparte na wykorzystaniu tzw. nowych technologii zarówno w sferze wewnętrznej administracji publicznej, jak i na płaszczyźnie komunikowania się ze stroną. Obecnie coraz częściej pojawiają się regulacje pozwalające na realizację czynności orzeczniczych wobec strony. Po incydentalnych rozwiązaniach przyjmowanych w przepisach materialnych zmiany pojawiły się także w Kodeksie postępowania administracyjnego. Jednak samo wprowadzenie możliwości stosowanie pism generowanych automatycznie (art. 14 § 1b k.p.a.) jest rozwiązaniem niewystarczającym. W opracowaniu poddano analizie zgodność dokonywania „automatycznych” czynności z pozostałymi przepisami k.p.a. oraz prawem Unii Europejskiej. W konkluzjach przedstawiono postulaty de lege ferenda umożliwiające – w ocenie Autora – usunięcie występujących niespójności, tak by uniknąć sytuacji, w której rozbieżna wykładnia przepisów będzie skutkowała różnorodnym kształtowaniem pozycji adresatów rozstrzygnięć.