Prawne granice i technika prawotwórcza monitoringu osób przyjętych do izby wytrzeźwień lub placówki w świetle ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

Abstrakt

Tekst podejmuje problematykę niekonsekwentnej techniki prawodawczej w ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi dotyczącej monitoringu osób umieszczonych w izbie wytrzeźwień. W przypadku zastosowania wobec osoby umieszczonej w izbie wytrzeźwień środka przymusu bezpośredniego w postaci izolacji – ustawodawca prawidłowo, wyczerpująco i z poszanowaniem jej praw – reguluje wyłącznie drodze ustawy stosowany w tym przypadku monitoring (ust. 12-15 art. 42 ww. ustawy). W pozostałych przypadkach dotyczących wyposażenia pomieszczeń izby wytrzeźwień w monitoring ustawodawca kwestie prawne – analogiczne jak w przypadku monitoringu osób w izolacji – uregulował nie w ustawie, lecz przekazał do regulacji w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy (ust.1 i ust. 5 art. 42 [3] ww. ustawy). Oznacza to, że o pewnym zakresie praw człowieka i warunkach przetwarzania jego danych osobowych wypowiada się nie ustawa, lecz akt podustawowy, co jest niekonstytucyjne. Ta sytuacja wymaga przemyślenia i zmiany.